Normandië

De American Battle Monuments Commission (ABMC), bij wet opgericht in 1923, is een onafhankelijke commissie van de uitvoerende macht van de Amerikaanse regering. Het comité is verantwoordelijk voor het herdenken van de inzet van de Amerikaanse strijdkrachten sinds 6 april 1917 (de datum waarop de verenigde Staten bij de eerste wereldoorlog zijn betrokken). Het doet dit door middel van: het oprichten van passende gedenktekens; het ontwerpen, bouwen, uitvoeren en onderhouden van permanente Amerikaanse militaire begraafplaatsen en gedenktekens in het buitenland: het toezicht houden op het ontwerpen en bouwen van militaire Amerikaanse ingezetenen en organisaties, zowel privé als publiek: het aanmoedigen van het onderhoud van dergelijke monumenten en gedenktekens door sponsoren.

70 ha groot, is een van de veertien permanente Amerikaanse Wereldoorlog II begraafplaatsen, aangelegd op vreemde bodem. Het vrije gebruik van deze permante begraafplaats is door de Franse regering voor altijd toegestaan zonder kosten of belasting.

De begraafplaats is rechthoekig van vorm. De hoofdpaden liggen in de vorm van een latijns kruis. Binnen, voorbij het bezoekerscentrum, is een mooi half cirkelvormig gedenkteken met een herdenkingstuin en een muur met vermisten aan de achterkant, hetgeen het grootste gedeel van de oostkant van de begraafplaats beslaat. Aan de westkant, overziet men vanaf het gedenkteken een groot reflecterende vijver, twee vlaggenstokken waaraan de Amerikaase vlag dagelijks wappert, de grafstenen en de kapel.

omvat een half cirkelvormige zuilengalarij wederzijds begrensd door een overkapping met landkaarten en een groot bronzenbeeld in het midden. De overkapping en de zuilengalarij zijn gemaakt van kalksteen uit het Franse "Côte d'Or" gebied, de voetstukken en treden zijn van graniet uit Bretange.
Centraal in de open boog van het gedenkteken, ogend naar de grafstenen, staat een 7 meter hoog bronzen beeld voorstellende de "Spirit van de Amerikaanse jeugd oprijzend uit de golven" Op het fundament, direct achter het beeld, zijn twee gebogen tuinpercelen. p de binnenmuren van de overkapping zijn kaarten, versierd met gekleurd glazuur, in een steen gegraveerd. Deze kaarten zijn getiteld: "De landingen op de Normanische kusten en de ontwikkelingen van het bruggehoofd", "Luchtopperaties boven Normandië maart - augustus 1944", "de amfibische landingsoperaties 6 juni 1944" en "militaire operaties in West-Europa, 6 juni 1944 - 8 mei 1945".
In de rechthoekige nissen in de muren ten oosten en westen van de overkapping staat een grote bronzen urn waarop twee verschillende afbeeldingen in groot reliëf zijn gegraveerd. Hoewel de voorstellingen in beide overkappingen gelijk zijn, zijn de voorstellingen Qua invalshoek verschillend.

die ligt in het gedeelte waar de graven zijn, is uit vaurion kalksteen gebouwd. bij het binnengaan van de kapel valt direkt het altaar op van zwart en goud Pyrenees "Grand Antique" marmer en de inscriptie op de voorkant "I GIVE UNTO THEM ETERNAL LIFE AND THEY SHALL NEVER OERISCH" (ik geef hen eeuwig leven en zij zullen nooit omkomen). Achter het altaar wordt een groot raam met een doorschijnende amberkleurige bovenlaag door zacht geel licht verlicht. Het kleurrijke mozaïekplafond symboliseert Amerika dat haar zonen zegent op het moment dat zij scheeps- en vliegsgewijs ten strijde trekken voor de vrijheid en een dankbaar Frankrijk dat een lauwerkrans kegt bij de gesneuvelde Amerikanen die hun leven hebben gegeven voor de bevrijding van het onderdrukte Europa.

bevindt zich achter het gedenkteken. De halve cirkelvormige muur bevat, gegraveerd op stenen tafels, de namen en byzonderheden van de 1557 vermisten in de regio die hun leven hebben gegeven in dienst van hun land, maar waarvan de stoffelijke resten niet zijn gevonden of positief geïdentificeerd zijn. Een sterretje markeert degenen die naderhand terug gevonden zijn. Onder hen is een tweeling. De gesneuvelden kwamen uit 49 van de 50 Amerikaase staten, District of Columbia en Guam.

bevat tien percelen, vijf aan iedere kant van de hoofdmuur. Hier zijn de stoffelijke resten van 9387 mannen en vrouwen begraven. 307 van hen zijn "onbekend" (waarvan de overblijfselen niet geïdentificeerd konden worden), 3 met de "Medal of Honor" gedecoreerden en 4 vrouwen. Een Davidster siert de graven van degenen die het joodse geloof beleden en een Latijns kruis voor alle anderen. De precies uitgelijnde grafstenen tegen de vlekkeloos onderhouden smaragdgroene grasmat geven een onvergetelijk gevoel van vrede en waardigheid.

De begraafplaats wordt aan de oost-, zuid- en westzijde begrensd doorgrote hoeveelheden Oostenrijkse dennebomen waartussen laurierstruiken, cipressen en steeneiken zijn gepland. De grasvelden in de tuinder vermisten worden omzoomd door primulabedden; Europese Iep groeien op de grasvelden.

van deze begraafplaats zijn Harbeson, Hough, Livingston & Larson uit Philadelphia. De bronzen urnen alsook het bronzen beeld zijn het werk van Donald De Lue uit Leonardo, New Jersey. De landschapsarchitect is Markley Stevenson, eveneens uit Philadelphia.
De aanleg van de begraafplaats en de bouw van het gedenkteken werden in 1956 voltooid en de inwijdingsceremonie werd op 18 juli van het zelfde jaar gehouden.

Dit monement, gelegen op een klip 12 km ten westen van de begraafplaats, werd door Frankrijk opgericht ter ere van het delen van het tweede Ranger bataljon onder commando van Luitenant-kolonel James E. Rudder die deze 30 meter hoge klip beklom. Dit 12 ha grote slagveld, in 1979 aan de Amerikaanse regering overgedragen, is bijna zo gebleven zoals dat op 8 juni 1944 werd achtergelaten.

Dit monument is een herinnering aan de prestaties van de Amerikaanse strijdkrachten van het VII Legerkorps die vochten voor de bevrijding van het Cotentin schiereiland, van 6 juni tot 1 juli 1944. Het bestaat uit een rood granieten obelisk omgeven door een klein aangelegd park met uitzicht op de historische duinen van Utah Beach, een van de twee Amerikaanse landingskusten die gebruikt zijn tijdens de Invasie van Normandië in juni 1944.